Karadan Karaya Şiiri - Tahir Sarıışık

Bir mahpeyker saldı gönlümü karaya,
Attı ummandan benliğimi karaya,
Eller ulaştı emele ben kaldım yaya,
Kınamasın beni fani kul olan,
Devranım döndü karadan karaya

Oy beni beni vay beni beni

Saçıldı semaya ay ile ülker,
Demlendi ateşte çay ile şeker,
Derdi olanın hali geceden beter,
Bülbül ki gül aşkından öter
Kadir Mevlam bunca hasretim yeter

Oy beni beni vay beni beni