Karadan bir An Şiiri - Metehan Karagöl

Dinginlik çökmeden serin kuyulara,
Arşınlıyorum kalbimin dehlizlerini.
Şans ve merküri ve halk otobüsü;
Ahmakça, hatta pespaye bir tavırla,
Nefsimi yontuyor ve süslüyor benim olanı.

Ey, adına hınçlar çıkardığım nazende yârim,
Yut beni, zafer nidaları at yeter ki dinle.
Laleli'den bi' kartpostal alsam,
Üzerinde şahsına münhasır dizeler,
Lerzesiz, korkusuzca söylesem ah derdimi.

Yarıl, dümensiz teknem beni de alsın deniz.
Okşanmaya yüz tutmuş bu dünyada,
Kalben hepimiz aç ve serseriyiz.
Sensiz ve sedasız geçen bir hülyada,
Uzansam kendi omuzlarımı öpsem,
Neredesin yârim, sana seni döksem.