Karacoğlan Dilinden

Kara bulut olur göğe ağarsın
Sular seller olur yere yağarsın
O yar senin değil neye ağlarsın
Ben senin kahrını çekemem gönül
Karacoğlan

Gönül senle ahd ü peymân edelim
Sönsün şu hevesin gül bundan gayrı
Yükseklerden alçak yere konalım
Çok coştun az durul gel bundan gayrı

Bak sular akıp da bendini bulur
Niceler uzlette kendini bulur
Âkıbet bu beden dengini bulur
Gurbette salınma dön ondan gayrı

Gâfilsin gücenme izân sendedir
Dardasın gocunma dermân sendedir
Müminsen aranma imân sendedir
Direnme aslına dön bundan gayrı

İnsan bu versen de oluru bilmez
Nefis adi mahluk kararda kalmaz
Sen tamam desen de o olur demez
En evvel ümidin kes ondan gayrı

Güneş de bir günde batar kararır
Karlar erir suyun rengi bulanır
Gençlik bu tez geçer gözler sulanır
Zamana direnme sen bundan gayrı

Hem iniler derviş donu geyersin
Hem delolur bazı hayâ edersin
Hem kâmillik hem câhillik kılarsın
Artık karar donu giy bundan gayrı

Bilirim mizacın mizâna gelmez
İçin deli umman ferman dinlemez
Gün gelir kulağın öğüt de almaz
Kendine böylece kan bundan gayrı

Bülent, bu sözler küllî kendime
Dem olur kızarım kendi hâlime
Şirk koşmam kimseyi asla derdime
Nefes de tükendi sus bundan gayrı