Karacoğlan Şiiri - Osman Öcal

Göç tutmaz yaylalar kır yonca değil,
Su vermez susuza oy Karacoğlan.
Ötmüyor bülbüller gül gonca değil,
Her kaş bir kirpiğe yay Karacoğlan.

Dağıldı obası Türkmen elinin,
Değişti kokusu seher yelinin,
Tutmuyor kınası taze gelinin,
İstersen haremden cay Karacoğlan.

Torosların önü koskoca yazı,
Helkesi elinde yok köylü kızı,
Sürdüler şehire püsküllü sazı,
Kırdılar telini vay Karacoğlan.

Ne gözesi kaldı ne pınar başı,
Kesildi kurnası söküldü taşı,
Gezinme boşuna Mersin Maraş’ı,
Ününü buradan yay Karacoğlan.

Cemre düşümünde bahar ayının,
Vuslati’ye düşen sevda payının,
Gölgesi beşikli ulu kayının,
Hükmü yürümüyor say Karacoğlan.