Karacaoğlanım Şiiri - Kazım Başekmekçi

Karacaoğlanım,
Karayağız can oğlanım,
Farsak'ta doğduğunu söylerler.
Gönüllerden doğdu derim.
Mersin'den Erzurum'a seni sahiplenirler,
Gönüllere gömüldüğünü söylerim.
Sen,bu elden gittin amma,
Ala gözlü nazlı dilber,
Sormadadır seni seher yelinde.
Nasıl körlenmişse beşerde gözler,
Bakıp ta göremez gönül telinde.

Karacaoğlanım,
Kara yağız can oğlanım,
Temiz yürekli çobanlar,
Türkülerini işitir mağara kapılarında.
'Karacaoğlan çığırır' Toroslar'da Türkmenler.
Anaların dilinde ninni olur türkülerin
Bebeler,güzel sevmeyi seninle beller.
Yüreğime bir köz düşer,
Senden yana olmazsa düşünceler.

Karacaoğlanım,
Kara yağız can oğlanım.
Gezdiğin dağlar kıraçtır, sensiz.
'Yeşil başlı gövel ördek' dalmıyor göllere.
'Telli Turna' yok ki yare selam gönderem.
Ne de 'Yavru Şahin' konar oldu,kayalarına.
Senden gayri,bir türkülerin kaldı dillerde,
Bir de onların adları.
Zeynepler,'Benli Kızı Zeynep'e' benzemiyor.
Göğ Yusuf'lar doldurdu,sokakları.

Karacaoğlanım,
Kara yağız can oğlanım.
Dut ağacına astığın sazın çürüdü.
O ağacın dibi bile kurudu.
Ozanların teli kırılmaz gayri.
Aşıklar,şöhrete paraya daldı.
Şimdi dillerinde,
Bir, Elif diye tozan kar.
Bir de türkülerin kaldı.

Kimi cennet arar,kimi cehennem,
Cenneti göremez gözler çoğaldı...

Zile-2002