Karacaoğlan'a Şiiri - Gürsoy Solmaz

Gönülden hatırdan binalar kurdun
Öylece yaşadın bil Karacaoğlan
Sevenler tahtına geçip oturdun
Sevenler ağzında dil Karacaoğlan

Çukurova engin, sen daha fazla,
Güzelleri sevdin bitmeyen hazla,
Bir ömür sevdiğin ol Karakız’la
Elif’le kar yağdır, gel Karacaoğlan

Seninle inliyor Adana,Niğde
Seni rehber bildik ve gereğinde
Sevenler kalbinde ve yüreğinde
Bir mabed misali kal Karacaoğlan…

Sözünde düzen var; hiç eksilmeyen,
Şiirler dizmişsin, hiç dizilmeyen,
Memleket görmüşsün hiç gezilmeyen,
Bize de izlerin yol Karacaoğlan..

Güzeller nazına katlanmışsın da,
Kimisi vefasız ki, anmışsın da,
Böylece yücelip adlanmışsın da,
Üç yüz sene sanki yıl Karacağolan…

Türkiye elleri,Çukurova+da
Şimdi seni söyler; eren murada,
Bizlerin dilinde bâki bir seda,
Sevenler közünde, kül Karacaoğlan…

Kadir kıymetini bilmemek olmaz,
Güzeller uğrunda ölmemek olmaz,
Senin dergahına gelmemek olmaz,
Olmuşuz yoluna kul Karacaoğlan..

Sana “kara” demek suç Karacaoğlan,
Sevenler derler ki: taç Karacaoğlan,
Sana emmi demek güç Karacaoğlan,
Sensin hiç solmayan gül Karacaoğlan..

Sözünü hak bildik ezber eyledik,
Sır sayıp,baş koyup kader eyledik,
Sevmeyen güzeli nider eyledik,
Sevmeyen kalplere dol Karacaoğlan…

Gülleri tanıdın güzelleri de,
Sevgiden bir dünya koydun geride,
Dünlerden bugüne ve ileride,
Sevenlere oldun kol Karacaoğlan…

Yaşayıp gezersin yalnız yine de,
Bayburt,Silifke,Muş ve Mardin’e de,
Mut’ta üstelik her geçen senede,
Anılır yaşarsın bil Karacaoğlan…