Karacadağın Kengeri Şiiri - Mehmet Şerif ...

KARACADAĞ'IN KENGERİ

Paramparça, dikenlerinden yüreğim,
Delik deşik bakışlarından ciğerim!

Goncaydım, ürkek açmaya çalışan,
Kardelendim, kaya diplerinde, moraran!

Daldım Hamravat suyuna Gözeli’de,
Göründüm, Urfakapı’da, su kemerinde!

Dinlendim, Sur’un serin bahçelerinde!
Saydım yıldızları, serin yaz gecelerinde!

Yüzerken görmüş seni, Küpeli’de, periler,
Fısıldayıp bana balıklar, gizliden gittiler!

Aradım seni Zühre’nin, yıldız köşkünde,
Dediler ki: Dolunay olmuş gökyüzünde!

Yıldızlardan hale, elmas kanatlarında,
Yüzün beyaz el gibi parlar, koynund!

Kuğularla gördüm seni, Ayn-ı Zülal’de! (1)
Öyle güzelsin ki söner güneş yüzünde!

Serindir bağrın, suyu gibi İç Kale’nin,
İzledim mavi gözlerinde, yeşilini Hevsel’in!

Göründü suda yansısı, melike Belkıs’ın,
Düştü gölgesi Alipınar’a, ece Züleyha’nın!

Dünyayım, dolanırım yörüngende,
Topacım, dönerim serseri gölgende!

Sen yer; ben cisimim, çekim gücünde,
Sen sepek; ben dönen taşım, ellerinde!

Açılır baharın tüm çiçekleri gözünde!
Labirentin sonunda canlanırsın gözümde!

Attın kalbime, kaşlarının zehirli oklarını,
Çevirdin kirpiye göğsümü, çek şişlerini!

Gözlerinin feri, aydınlatma mumum,
Göster yolumu, hiç susmasın umum!

Sal ipi, kurtar beni bu karanlık kuyudan,
Tez aç yelkeni, uzaklaşalım buralardan!

Dolu yer bağım, esmezsen sıcak sıcak,
Yelkenlerim fora, giderim köşe bucak!

Çırp kanadını, Maden Dağı’nın kekliği,
Uç bana Gezin çileği, kat gönlüme neşeyi!

Yansıdım Dicle suyuna, güldü balıklar,
Darıldım, artık gelmem dile, ötsün kargalar!

1.Ayn-ı Zülal: Berrak su çeşmesi.
Diyarbakır’da halk arasında,”Anzele” olarak kullanılır.

Haristani
Mehmet.Şerif CEBE, 23.08.2016
Bab-ül evvel-i Feth-i Diyar-ı Rum el Konstantiniye-i Bizans (Diyar-ı Bekir)