Karacadağ'ım Şiiri - Mehmet Emin Işık

KARACADAĞ’IM

Karacadağ;
Yurdum, çocukluğum
Hüznüm, mutluluğum

Karacadağ’ım
Resim defterime çizdiğim dağım
Bazalt taşına yazdığım şiirim

Karacadağ’ım
Ne çok şey saklıarsın kara taşların altında
Ne ağır şey taşırsın üstünde; atamın mezarını...

Karacadağ’ım,
Seni her andığımda canlanır gözlerimde,
Soğuktan annesine sığınan kuzular,
Yaş güverini tutuşturmaya çalışan berivanlar,
Yağmura yakalanmış ıslak çobanlar,
Soğukta titreyen koyun sürüleri,
Ve dağ yamaçlarında tüten dumanlar…

Karacadağ’ım
Bir de kıl çadırlarına çöken sisin var,
Her yağışta ıslanır yastık, yorgan,
Kara bahtımın kara taşlı diyarı.

Karacadağ’ım,
Güzelliğin sıradan değil, bilirim
Ne bir ressamın fırçasına sığarsın,
Ne de bir şairin dizelerine…
Sen, kelimelere sığmayan bir diyarsın

Karacadağ’ım
Bir başkasın sen
Rüzgârların, ipekten elleri ile yüzümü okşar
Yemyeşil vadilerin, tepelerin özgürlüğümdür
Gecelerin yıldızların arasında gezdirir
Kalabalık yalnızlıklardan kurtaran yaylamsın
Serin akan suların, dudaklarıma anne sütüdür.

Karacadağ
Annemin sevdası,
Ekmeğimin arasındaki katığım,
Babamın umut aşı,
Yorgunluğumun yaslandığı taşım…