Karabulut Şiiri - Ethem Turan

Kara bulutlara dönüştü duygularım
Uygun ortam uygun yer aramakta
İçindeki biriktirdiği küskünlüğün acısını akıtmak istercesine
Damla damla akmak istiyor

Yorgun düşürüyor hayat rüzgarı
Uzaklara sürüklemek istedikçe direncim tükeniyor
Daha fazla tükenmişliğin korkusu sarıyor
Acımın kopmasına razı olamıyor ruhum

Suskunlukların öfkesinde saklıyorum efkarımı
Yağmur tanelerinin dostluğu gibi yakınlaşmalar
Kısa ve ıslak toprak üzerinde kaynaşmalar
Özelden,olduğundan uzak ve olduğu gibi

Güneşlerin ışığında saklı kalıyor yine özlemler
Yada gecelerin en derin anında uykusuz gözlerde
Peri ışıkları oluyor umutlar uzaklaşıp gidiyor
Kara bulutlar kalıyor geriye benle ama sensiz.