Karabük Ereğli Yolu Şiiri - Akın Korkmaz

Çocukluğumun yoluydu
Karabük Ereğli yolu
Okul kapanır kapanmaz
Ruhum bağlasan durmaz
Yolda alırdım soluğu

Karabük ve Ereğli
Bacasında ateş yanan
İki kardeş şehirdi onlar
Demirden ve çelikten
Uzanıp tüterdi bacalar
İki şehrin arası
Uzak değildi o kadar
Kocaman iki baca
Uzaktan birbirine bakar

Üç yüz iki mi yoksa üç yüz üç mü?
Öyle bir şeydi bu yolların
O zamanki şirin otobüsü
Dolmuştan ötesine binmezdim ya
Nasıl da büyülenirdim
Sanki bir düştü, sanki bir rüya

Gözlüklü bir kaptanı vardı
Biraz da kaytan bıyıklı
Hele muavini yok mu?
Tombul güzel abi
Bize kolonya tutarken
Kaplardı dar koridoru

Hışırtılı merkezi bir radyoda
TRT yurttan sesler korosu
Çalardı bütün yol boyu
Koltuğun önünde küllük
Duramazdım açmadan
Elim kül dolunca söverdim
Nefret edip sigaradan

Arka kapıda bir buzdolabı
Ufak kırmızı kapaklı
En çok da bu dolabı severdim
İçinde sadece su vardı
Yine de merak ederdim

Mola yerinde efsane anons
On beş dakika çay ve ihtiyaç molası
Çaylar firmamızın ikramı
İkram iyi hoştu da
Sevemedim bayat çayı
Falanca filanca dinlenme tesisi
Kaptanınıza başarılar diler
Bu yol zorlu bir maçtı
Şayet kaptan maçı alırsa
Bizi de galip sayacaktı

Camdan dağları taşları izlerdim
Yol ortasında beyaz şeritleri
Bir avcı gibi seçerdim
Yeşil tepelere bakardım
Çocuk aklım havalarda
Hayallere dalardım

Bir Mehmetçik heykeli vardı
Bolu’da komando asker
Sanki bana doğru koşardı
Aslan askerim benim
Çakardım asker selamı

Deniz beni görünce şımarır
Köpük köpük dalgalanır
Gök ve deniz oturup sahile
Aynı maviyi paylaşır
Fabrikaların bacası gibi
Sonsuz ve asi

Otobüs duraklardı Akçakoca’da
Şifalı soğuk bir suyun başında
Hoş, hiç şifa göreni görmedim
Ama buz gibi soğuk su işte
Kana kana içersin şifa niyetine

Çilek tadında yol biterdi
Bitmeyen yol mu vardı sanki
Geri dönüşü iple çekerdim
Her karışını ezberlesem bile
Yollara düşmek isterdim