Karabiber Şiiri - Oğuzhan Kocayılmaz

Eğildim
Büküldüm
Ve kırıldım sonunda
Mevsimlerin zulmünde parçalanan bir kaya gibi
Aşkım kırıldı
Güvenim büküldü
Duygularım eğildi

Kalbim yorgun
Sadece atıyor ''tak tak''
Sev diyorum sevmiyor
Havale geçiren bir bebek suçsuzluğunda
Yangınlarda üşüyor göğüs boşluğumda

Beynim huysuz ve aksi
Birazda akıllı hani
Sev diyorum
''Gider uğraşamam''diyor
Hani diyorum,hani nerede benim duygularım?
''Yüreğinin yangınında kül oldular unuttun mu?''diyor

Kalbim çekilmiş odasına
Açmıyor kapılarını sinmiş bir köşeye
Öylesine kırılgan öylesine korkak
Benimle bile konuşmuyor
Almıyor içeri ne beni ne de seni
Senin sevgini
Beynim yalnızlığa alışmış
İstemiyor düzen bozmak
Cesaretten uzak hissiz bir korkak

Ben sana gelmeler olsun isterim
Sevmek çok sevmek isterim
Ne korkak kalbim
Ne de aksi beynim
Dinlemiyor haykırışlarımı

Unut beni sevdiğini
Unut seni sevemediğimi
Anıları da unut
Bendeki yerini unutma
Anıları acıları bana bırak
Ben taşırım gittiğim yere
Sen yeter ki üzülme
Sen yeter ki mutlu ol

Şimdi gittiğim yollar ıssız
Vardığım yerler kurak
Gökyüzünde parçalanmış bulutlar
Yeryüzüne kalıplaşan yalnızlıklar
Geceleri dolunay
Ve bolca kayan yıldızlar
Her dolunaya bir acı koydum
Her kayan yıldıza bir anı
Yanıma biraz pekmez aldım gitmeden
Karabiber atmadan yemiyorum artık

Oğuzhan Kocayılmaz
19.02.2019