Karabattı Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Başında yazması, ayakta çarık,
Sürdü öküzleri can Karabattı,
Vatanda düşman var yer, gök bulanık,
Bağırda acımız yan Karabattı.

Reşide gelindi, gençlikti çağı,
Yol vermez kışları Küre’nin dağı,
Düşman varsa yurtta yediğim ağı,
Ekmeğini kara ban Karabattı.

Donmuştu ayakta Şerife bacı,
İçinde sızısı, başında tacı,
Bacılar olmuşta yurdun ilacı,
Al benim kanıma, kan Karabattı,

Aştı dağlarını İsfendiyar’ın,
Çekti çilesini tütkünün, karın,
Dayan be yiğidim, nedir bu zarın?
Bir tepe ötede han, Karabattı.

Mermisi kağnıda, evlat yuvada,
Olur mu hiç dönmek böyle davada?
Allah’ın müjdesi kalmaz havada,
Cennetlerde beni an Karabattı.

Bu yurdun yiğidi, gelini, kızı,
Durmadı savaştı kışı ve yazı,
Dondurur insanı Üyük ayazı,
Kendini cennette san Karabattı.

Akşam karanlıktır, geçti ikindi,
Göklerden üstüne sanki nur indi,
Donuyor, yetişin, karlara sindi,
Yüreklerde bir canan Karabattı.

İDRİSOĞLU söyler, yurdun unutmaz,
Dağlarda ceylanın, kurdun unutmaz,
Geride kalanlar, ardın unutmaz,
Al, Fatihalara kan Karabattı.

03.06.2011 15.20