Karabatak Şiiri - Fahri Bulut

KARABATAK
Karabatak gibisin,yine yoksun grupta,
Neden haber vermezsin,kalanda zorda-darda.
Biliyorum yanıyor,senin yüreğin harda,
Derdini söylemeyen,dermanını bulamaz.

Onca iletilere,yanıtta yazmaz oldun,
Belki de yaza yaza, bıkıverdin yoruldun.
Coşkun seller gibiydin,neden birden duruldun,
Derdini söylemezsen,dostlar bunu bilemez.

Dilerim iletime,güzel haberin gelir,
Yüreğimin yağları,sevinçten hemen erir.
Can veren Yüce Rabbım,yüzünü de güldürür,
Dostu kederli olan,dostlar rahat uyumaz.

Deşifreye ne gerek,tüm dostlar sana hayran,
Dostu olan insanın,her günü düğün-bayram.
Kanayan yaran varsa,ben ilaç olsam saram,
Derdini söylemeyen,dermanını bulamaz.

İlk işim mesajını, gruplarda aramak,
Hoş musun,iyi misin,diye hatırın sormak.
Rızaoğlu,amacım değildir seni yormak,
Dostları gülmüyorsa,Fahri Bulut gülemez.
Dostları olmayanlar, dost sevgisin bilemez...
17.02.2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU