Karabasan Çığlıklar Boğuyor Sensiz Beni

senden kalan acı bir hatıra kalbimde,
adı hüzün
bir de,
defterimin arasında kurumuş kırmızı gül
'seni seviyorum' sözlerini
çoktan unuttum be sevgili
artık renkli hayallerim sensiz
mat ve soluk
mor geceler pembe şafaklara vurmuyor
yanı-başımda senli.
penceremden baktığım yollardan
bir sen geçmiyorsun
el-alem geçiyor gülerek,
çiğ düşüyor gözlerimin çimenlerine
içime düşmüyorsun yine de,
belki de kalp ağrım ondandır
nerelerdesin şimdi,
hangi bir başka sevgili kollarındasın
merak ta etmiyorsum değil hani,
aklım seni unutmak üzere olsa da
karabasan çığlıklar boğuyor beni,
sesini özlemedim desem de
ne senden vaz-geçebiliyorum
ne de yanımda olmayan yokluğundan
tamamen çıkıpta gitmedin bir türlü,
hepten içimden vefasız
attın beni ateşlerden cendereler içine,
kendine sırılsıklam edip.