Karabasan Şiiri - Murat Tuğci

Son zamanlarda yaptıklarıma
Bakma ne olursun diyor
Yükselen müziğe eşlenmiş ses!
Bakma diyorum bakma!
Sessizliğin kapısını çalıyorum
Kapı açılıyor…
Meşeden dumanlar arasında
Bir kapıcı beliriyor
Gel diyor
Gel!
Bir de ne göreyim?
Her yanımda akan bir film
Sahnelerden biri sanki benim!
Takılıyorum peşine
Bakalım ne olacak diye
Bir an tanıdık geliyor...
Sesler yüzler gülümsemecikler
Evet işte!
Ben ve benimler...
Yavaş azalıyor renkler
Kesiliyor gülümsemecikler
Hani az önce benimleydiler
Neredeler!
Kimseler!
Yeni bir bölümü sanki filimin
Tamam bu benim işte sessizliğimin
Sensizliğimin...
Durmuyor ki akıyor kareler peşi sıra
Gel de içinde seni ara
Bulunur mu
Zor canım...
Bulunur mu bu karabasanda
Fark etmiyor bak, arasan da
Aramasan da!
Sonunu mu?
Yok, hayır görmedim!
Karabasan bunlar, hiç renk verir mi
Bana senin yerini söylerler mi
Biri bırakır bu bölümde
Alır bir başkası başka bir günde
Ne dersen de
Ne istersen iste
Sonunu ve seni
Ya da sessizliğin dinişini
Göremezsin ne geçende ne gelende
Ne ötekinde ne berikinde!