Karabasan! Şiiri - Yaşar Kılıç

Elim darda, on lira apartman sanki bana...
Öyle ihtiyacım var, borç verdiğim paraya!
Hava soğuk, kış evi. uzandım kanepeye,
Aklımda para kaldı, dalmışım ben uykuya...

Bir kavga bir karmaşa, hemen çıktım kapıya,
Herkes orda toplanmış, ödüllü yarışmaya...
Bir türkü söyleyeni, boğuyorlar paraya!
Ortaları yardım ben, gittim en ön sıraya...

İşte şairim geldi, alın onu buraya!
El üstünde, hep beni kaldırdılar havaya...
Kimse bana bir kuruş,vermez mi bedavaya!
Elim ayağım bağlı, çektiler yukarıya...

Yükseklerden seslendim, boyumda ip takılı,
Yüksekten ben korkarım, kaldım orda asılı!
Kalbim yerinden fırlar, gözlerim çıkacaktı...
Ayaklarım bir daha, toprağa basacak mı?

Ne kadar bağırdımsa, kimse beni duymadı!
Uçuruma düşünce, kollarımda tutmadı...
Üzerime tonlarca, taş kaya yuvarlandı,
Ne kadar aç kurt varsa, hep üstüme çullandı!

Parasız günlerimden kalan, bir karabasan!
O ne kötü rüyaydı. sonunda uyanmazsam...
Alacağım gelmezdi,bu rüyada olmazsam,
Belki de anlatmazdım,beş kuruşsuz kalmazsam!

Parçalı Bulutlu Şiirler