Karabasan 2 Şiiri - Abdullah Melik Mısırlı

Ve işte gerçekleşti,ayrılıp gittin benden,
Varlığının delisi bedenim öksüz kaldı,
Sanki ayrıldı ruhum,çekiliverdi tenden,
Bahçem tarumar oldu,güllerim öksüz kaldı

Yokluğun gönlümdeki sevinçleri bitirdi,
Hüzün dolu geceler,kara günler getirdi,
Bozuldu kimyam,beynim,sözcükleri yitirdi,
Sana şiir okuyan dillerim öksüz kaldı.

Kaybetmekten korkarak her saat yokladığım,
Bir mektubun var bende,koynumda sakladığım,
Narin bir çiçek gibi,öpüpte kokladığım,
Ellerinin delisi,ellerim öksüz kaldı.

Nasıl sevdim bu kadar,inan aklım almıyor,
İçimdeki boşluğun,hiç bir şeyle dolmuyor,
Gittiğin günden beri,bil ki yüzüm gülmüyor,
Gözlerinin delisi gözlerim öksüz kaldı.

Bazen alaycı bazen işve ile baktığın,
Gözlerimdi,içinden ta ruhuma aktığın,
Hasret bırakıp sonra ateşlerde yaktığın,
Aşkının müptelası,yüreğim öksüz kaldı.