Karabasan Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Beni nasıl seviyordun,
Hani Su Gibi berraktın.
Bir melek gibiydin,
Hani nerde o sevgilerin.
Bir insanı aldatmak,
İllaki sevmek anlamına gelmez.
Sevgi yürek ister,
Emek cesaret ister,
Kişilik ister saygı ister,
Bense şimdi seni istemiyorum.
Ne kendini nede beni,
Bir kere bile aldatmayacaktın.
Sevgi bir ömür yaşamda,
Hayatın bütün yüklerini taşır,
Ama asla ihanetleri kaldırmaz.
Beni ruhen aldatmasanda,
Başkasını hiç sevmesende,
Beni bir başka bendenle aldattın.
Aldığın inleten zevklerde gülerken,
Ben aklına geldikçe,
Acı acı ağla haline.
Yatağa her uzanıp beni aldattığında,
Kara zindan gecelerin olsun.
Korkular,
Günaha yürüdüğün ayak uçlarından başlasın.
Karabasan gelsin üstüne üstüne.
Kalbin ölsün ölsün dirilsin.
Haykırışların duyulsun çığlık çığlığa.
Nefes alma yaşadığını unut.
Sabaha çıkarsan eğer,
Ezan sesini duyduğun vakit,
Şükret tövbe et.
Seni ALLAH Affedebilir,
Ama Asla Ben Değil........

25/12/2006
p.tesi