Karaay Şiiri - İbrahim Yalvaç

her yere bir ajan süvari olarak sızan atım
kendine bir ayarkadaşı arıyor şimdi
karaay
evet, aslında bir “yalnızca şair olmak” isteğiydi bu
atıldı kapısından bacasından günyüzünün

öfke kokulu bir çiçeğe konmuyor
kaç dilse artık yabancı burunların dili
nice renklenirse renklensin
gündüzde bir karaaydır şarkısı

sabır, neneden kalma tembih
ağarmayacak ayı geceyle örtmek işidir

suyunu kaybetmemiş ve sarı yapraklı
bir çiçek gözüdür karaay
“çalışma artık” odasında şifonyerin üstünde
bakarlar ve “kim kuruttu böyle güzel”,
derler şimdi.