Gökyüzü karanlık, deniz karanlık
Karanlıklar içinde yok oluyor ufuk
Kumların ardı, sonsuz boşluk
Bütün ışıltılar kayboluyor, yok…
Gözler dalınca karanlığa
Ay ışığı gidince uzaklara
Martılar süzülüp kumsal boyunca
Değişiyor bakışın hayata
Karanlık sarsa da seni
Rüzgârın uğultusu var yanında
Kalbin çarpıyorsa korkmuş gibi
Hiç sıkılma, aydınlık ara
Kayıt Tarihi : 9.4.2009 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!