Karaağaç Şiiri - Serdar Uzunöner

Ne sen benim hayatıma
Çok geç geldin,
Ne ben senin hayatına
Çok erken.
Böyle tanışmamız gerekiyormuş.
Dağda ormanda denizde,
Ya da ip üstünde yürürken.

Yeni doğmuş
bir bebeğin gözlerinde,
Keşfetmek gibi
dünya ellerimizde.
Adım adım büyüyen,
Bir sevda varken yüreğimizde.

Şimşekler çaktı,
Yıldırımlar düştü,
Aşkımızın üstüne.
Seyrettik kol kola,
O, sevdamızı,
Aydınlatan ışığı.
Dolu dolu yağmurun,
Boşaldığı o gökte,
Bıraktık kendimizi,
Sevdanın denizinde,
Sırılsıklam bir aşkın,
Dalga dalga büyüyen,
Sonsuz enginine.

İlahi bir aşk
Yanar ruhumuzda.
Sıcaklığın,
bir ateş sarılınca.
İbrahim’in atıldığı,
kor gibi serinletir içimi.
Nuh tufanına,
tutulsa da gönül,
Seni taşır zirvesine,
sen ömrümün seçimi.

İşte böyle sevdiğim
En derininden denizin
En yüksek,
zirvesine kadar dağların
Seninle her şey güzel
Mavisi yeşili dünyanın
Yollar şehirler bizim
Kalbimize köprüdür Meriç
Ve sen Karaağaç gibi
Tek ve vazgeçilmez