Ey kara yemişli,
Kaç tertibe yarensin,
Sıcak soğuk demez,
Talim izlersin,
Bu kışlada sen,
En eski,
En köklü ersin.
Şikayet alır,dert dinlersin.
İçim daraldı,,
Söyleşmeye geldim.
Kalmayınca kimse yanında,
Ağladığını duyarım geceler boyu,
Senin de hıçkıra hıçkıra.
Önce sen de;
Tekme tokat,
Yetmezse dipçikle, elini kolunu kıra kıra.
Seni de mi hizaya sokuyor bu çavuş?
Ana avrat küfür mü etti onbaşı,
Onurun mu kırık,
Aşık mısın yoksa sen de;
Hasret çeker ondan mı inlersin?
Susma konuş,konuş incir ağacı...
Kayıt Tarihi : 11.2.2011 21:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!