Kara Yazı Yazanlar Şiiri - Bedri Tahir A ...

Mazi derelerinin karanlıklarına,
Hayalen, seyahat edelim birlikte;

Kırk ve kırk beş yıllarının,
Kara-kara yazılan, hüzün sahifelerine …

Dünya büyük bir buhran içinde;
Frenklerin menfaatleri nefret ve kinle beraber
Barut, ateş ve can tarrakaları,
Kaplamış dört bir yanı oluk-oluk kanlarla…
Cadı kazanlarının fokurdamaları,
Zaman ve mekanları bezdirmişti,
Kaynamalarla…
O acılara benden de bir acı düşmüştü;
Babam bana veda etmişti,
Üç yaşlarındayken…
Ağlayan türküler vardı, inlemelerde…
Manalarını bilemediğim,
Hıçkırıkların dinlediği…

Kara-kara kazanlar,
Kara yazı yazanlar.
Nefretin ve adavetin yazıları…
Aynaların mülevven yüzleri,
Kara yazılarla karardıkça
Parlak yüzleri daha da parlamıştı…
Adavetin varlığı, muhabbeti öğretmişti.
Çünkü her şey zıddıyla bilinirdi ya hani…

Bu yazılar yazılmamalı,
Bu canlar yanmamalıydı
Böyle diyenler vardı
Şefkat kahramanlarıydı onlar;
Muhabbet fedaileri…
Başkalarını güldürmek için
Kendilerini ağlatan insanlar vardı.
Onlar dava adamlarıydı, adamdı…
Güzel yazı yazanlardı onlar.
Yürekleri yürekli insanlar.
Onlar, aşkı muhabbeti ve şefkati;
Gönüllere yazardı.

Ben de onları beğenir, onları yazardım.
Güzellik ve dostlukları yazanları,
Onlar yazardı arkadaş! Yazar…
Ben de onları yazarım.

Bazen de şiir yazarım.
Yazarım arkadaş, yazarım.
Ben de yazarım.

22.03.2008