Kara Yazı Şiiri - Kerem Hasanmandallıoğlu

Saat gece yarısını henüz geçti
Taze günün ilk saniyelerindeyiz
İçimde seni sevmiş olmanın hazzı
Ve ak alnımda ki kara yazı
.......................................
Seni düşünüyorum
Dakikaların bir önceki günden
Bu güne köprü kurduğu sessiz saatlerde.
Sessizliği bozan bir gürültü
Ne güzel, ne ahenkli, kalbim atıyor
Senin ismini heceleyen, bir yürek...
Ve taze günün başlangıcından, bitimine
Dakikalar akıyor ürkek ürkek
.......................................
Saate baktım da on dakika olmuş
Bu gün başlayalı, bitimine daha
Yirmi üç saat elli dakika var.
Demek böyle gemiş yaşadığımız
Yıllar boyu zamanlar.
......................................
Düşünüyorum yavaş yavaş
Hayatı tanımaya başladığımdan bu yanayı
Neler olmuş, gelmiş, geçmiş neler?
Sinemadayım sanki, tekmili birden
Yaşadığım günler...
Şahitliğini yapıyor beyaz perdeler.
Hayret hayret ediyor insan
Dudak bükmeler,
Mukayeseler,
Şaşkınlıklar,
Ve düşünce içinde yeniden düşünceler
O zamanki hayaller, şimdiki gerçek...
Kabili kıyas değil.
Nasılda yudumlamışım
Bir ömrü, bir solukta
Nasıl da bitirmişim?
........................................
Düşündükce çıkamıyorum işin içinden
Saate bakıyorum ve zaman
Yarına doğru yaklaşmakta
Usul usul akreple, yelkovan.
Delikanlılığımın ilk günleri
Ve adını dahi unuttuğum ilk sevgili,
Heyhat sözler, heyhat yeminler...
Unutulmuş, unutmamış sevgililer
Nerde kaldınız, nerelerdesiniz?
O günleri,sizde,
Benim gibi özler misiniz?
Sonrakiler daha sonrakiler
Daha sonrakilerden de sonrakiler
Sizlerde yitiksiniz,
Yoksunuz meydanda...
Mevsim kış, mevsim bahar
Mevsimler neş'e dolu,
Mevsimlerde acı var.
İnkara gerek yok, olan tabloyu,
Çoğunluk yaşamıyor mu?
..................................
Gurbete düştüğüm aklımda şimdi.
Yadırgayışım, alışmam.
Ana, baba, kardeş, sıla özlemi
Talebelik günleri...
Zorda olsa alıştım şu gurbete
Özlem duya duya,
Doğduğum memlekete.
...................................
Başım satten yana döndü,
Bu günün kırk beşinci dakikasında
İnsanlar.
Ve onların çoğu şimdi,
Uyuyorlar
Benim gibi üç beş kişi vardır
Daha uyumayan
Geçmişini sayıklayan.
.................................
Günler, aylar, seneler
Ve sen ve son.
Tanıyışım, sevişim, özleyişim
Ayrılık saatleri, geldiğin günler
Senle güzelleşen bütün mevsimler.
Düşünmesi bile mutluluk dolu
Ey sevdiklerimin en sonu...
Yaşama dair ne hayallerimiz,
Ne mahsun umutlarımız vardı
Buram buram leylâk kokan.
Kahrolası o dert olmasaydı
Seni benden koparan...
Niye seni benden aldı,
Bana veren yaradan?
Yazamıyorum artık elim varmıyor.
Saate bakıyorum yine
Kafam allak bullak,
Taze günün bitimine
Yirmi iki saat elli dakika var.
Demek böyle geçmiş böyle geçecek
Yaşayıp, yaşayacağımız yıllar.

Kerem Hasanmandallıoğlu