Kara Yazgılı Anam Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Kara yazgılım
acıyı bir tutam ot gibi
atıllar yüreciğine
çocuk yaşta
al duvaklı gelin olmuşsun
seni bir fabrikanın
makinası sandılarda
üretkenliğini elinden almadılar
mutluluğun olmadı
umuda hiç bağlanmadın
kara yazgımız kara dünyamız
Ey anamız
ortaçağ kalıntısı feodalite
rüzgarlarıydı seni böyle küçülten
ama üretkenliğini yitirmeyen
seni suçlamıyorum
iki dakikalık keyfi uğruna
seni kullanan
babasından ileri
çocuğundan geri
ilkesini bilmeyen
babama kızıyorum
-ki 'doğurttu attı bayıra
Allah kalbini kayıra'
keyfi ve çıkarı uğruna
senden faydalanırken
acıyı bal diye yutturdular
kara saplı bir bıçak gibi
ayrılmışlığı aşıladılar
o küçücük yüreciğine
Kara yazgılım
duygularını körelttiler
ve doğa gibi
kılmaya çalıştılar
ortaçağdan kalma yöntemlerle.
Baharın olmadı
yazın ise hiç
hep kış mevsimini yaşadın
bir serçe gibi titrek
ve ürkek
bir bakıştı gözlerinde yaşam
bizim üretken anamız
şimdi yedi çocuk anası olmuşsun
ve mezara gönderdiklerini katmıyorum
bu hesaba
dörtte onlardı onbir etti
onlar ki elinden
bir kanatsız kuş gibi
uçtu gitti
nasıl dayandın o acılara
kara yazgılım
şimdi yediden beşe düşürdün
ve ürettiklerinden
ikisini uçurdun
canlı elinden
tadamadığın mutluluğu
onlar tatsın diye
hep ayrılık acısıyla yaşadın
ayrı kalmışlığındı onlarda
kimi gün lokma boğazında kalsaydı
onlar açmı dedin
kimi gün ayağın taşa değseydi
bir yerleri acıdımı dedin
onlarında benim gibi
sultan anam can anam
cenneti ayağının altına alan
kara yazgılı anam

08.10.1981/ANKARA