Kara Uluç Manzûmesi Şiiri - Alparslan Turan

KARA ULUÇ MANZÛMESİ
Harp zamanı geldiğinde,
Sübaşına haber saldım.
Güz vakti eriştiğinde ,
Şemşir kılınca kan gerek.

Bölük,bölük;tümen,tümen,
Sevkedin kâfir eline.
Kanlı bir savaş yerine,
Çeri,nöker ve alp gerek.

Ozanların sözlerinde,
Tellalların izlerinde.
Destanları yazmak içün,
Mürekkep değil kan gerek.

Muhasara,muharebe,
Kan akacak dere tepe.
Kâfir düşmanın ilini,
Yıkıp virân itmek gerek.

Yiğit erler ceng edende,
Düşman karşıma çıkanda.
Şeşper topuzum önünde,
Paralanan kalkan gerek.

Kılıç hakkı tüm şehirler,
Kiliseler ve mâbedler.
Ayasofya kenarına,
Dört tane minâre gerek.

Ordugâha vardık hemen
Harp yoluna olduk revan
Tunadan er geçirmeğe,
Gemi gerek, köprü gerek.

Beylerbeyi bize yetmez,
Ordu Sadrâzam istemez.
Bu orduya serdarlığa,
Heybetli bir Hünkâr gerek.

Kır atının tepesinde,
Altun kılıncı elinde.
Heybeti daim yerinde,
Bize böyle Sultan gerek.

Düşmen serhâdına vardık,
Kal'â ve şehir kuşattık.
Surları virân itmeğe,
Lağımcı ve topçu gerek.

Hafif toplar yetmez oldu,
Oysa cephanemiz boldu.
Balyemez top getirmeğe,
Kırk iki baş manda gerek.

Hünkârımız buyruk verdi,
Çerileri şevke geldi.
Taarruzda her ağıza,
Tekbir nîdaları gerek.

Bu çeriler mücâhittir,
Zafer bize fütuhattır.
Ölüm bize Şehâdettir,
O şerbeti içmek gerek.

Üç kıtada biz her vakit,
Gazâvat ve cihad ettik.
Ehl-i Cihad olmak içün,
Nemçeline varmak gerek.

Gürüz,cirit,balta,teber,
Kır atıma deri eyer.
Bu Alp gayrı cenge gider,
Dönüşe ganimet gerek.

Kabak kalkan,şemşir kılıç,
Bana derler Kara Uluç.
Küffardan ben almam haraç,
Diyetine canı gerek...