Bazen deryalarda boğulur kalpler
Zonklamalar sayılır zaman-zaman
Ama boşunadır sessizliğin gürültüleri
İlerde ölümün duvarlarına yaslanacaktır ömür
Zevalin kara türküleri
Bitmeyen dertleri anlatılacaktır
Kim kime üzülmüştür ki kendi derdinden
Gözyaşları dermandır derdine
Dert denenmiyor çünkü
Tıpkı ölüm gibidir üzüntüler
Yok olmayı yok etmedikçe var olamıyorsunuz
Hani insan hodgamca kendini sever ya
Öyle de nefes almayı da sever gülerek
Acısı olanlar başkasını unutur
Dertleri olanların unutulması gibi
İnsan sadece kendini ve hayatını seviyor
Sonra umutlarını
Sonra muhtemelen sevmeyi seviyor
Firak hüzündür
Dertli olmaktır zaten
Onun için âşıklar ağlamıştır hep
Tüm sevenler gibi
Bitmeyen dertlerde
Zevalin kara türküleri gibi
13.11.2018
Kayıt Tarihi : 18.11.2018 20:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
mana yüklü şiirinizi
TÜM YORUMLAR (1)