Kara Topraklar Şiiri - Kerim Yavuz

Soyunur ağaçlar hazan zamanı.
Sararıp solunca düşer yapraklar.
Aklımdan çıkmıyor o ölüm anı.
Babamı da aldı kara topraklar.

Sormayın halimi dardayım darda.
Sanki akan kanım durdu damarda.
Hüzün'e gömülmüş bir sonbaharda.
Babamı da aldı kara topraklar.

Ne yazık gidenler geri gelmiyor.
Artık hayat bana huzur vermiyor.
Milyarları yedi doymak bilmiyor.
Babamı da aldı kara topraklar.

Sanki bir ok gibi bağrıma battı.
Yokluğu kor gibi içimi yaktı.
Beni küçük yaşta öksüz bıraktı.
Babamı da aldı kara topraklar.

Onunla seneler hayal ederken.
Neden geldin ecel vakit çok erken.
Daha yaşanacak çok şeyler varken.
Babamı da aldı kara topraklar.

O şimdi toprakta yalnız başına.
Göz yaşımı döktüm mezar taşına.
Acımadan ecel o genç yaşına.
Babamı da aldı kara topraklar.