Kokun kaldı bu odada
Gidişinin ardından hayalin kaldı, gözlerimin önünde
Tutamadım kendimi.söyleyemedim gittiğini kimselere
Rüya sandım kabus sandım
Uyandım etrafıma baktım yoktun...
Dışarı çıkıp; Her yeri sokak sokak, şehir şehir aradım bulamadım
Kendimle çok savaştım gülüm
Üzülerek söylüyorum ama
Galiba sende beni bırakıp gittin herkes gibi
Yıktın talan ettin düşlerimi
Sen gittin ya ben perişan oldum.
Alışamadım halen yokluğuna
Her sabah, o çok sevdiğin şarkımızı dinliyorum
Yazdığın şiirlere fotoğraflara bakıp,
İçimdeki yangın sönene kadar ağlıyorum
Ama içimdeki yangın hiç sönmüyor ki
Bu nasıl bir duygu,
Bu nasıl matem anlamıyorum...
Bazen kalbim öyle daralıyor ki
Boğuluyorum ölüyorum san ki,
Şimdi bana o toprağın altındakinin sen olduğunu söylüyorlar inanmıyorum hiçbirine,ya da inanmak istemiyorum
Yediremiyorum işte elimde değil...
Hem ben nasıl söylerim gittiğini...
beni bıraktığını,
Söyle nasıl söylerim bu yalan aleme
Ya ben kendime söz geçire mesken
Nasıl o yok ölmüş derim...
Güldürme beni sözlerinle
Güllüm,iki gözüm
Gel artı,bitsin bu hasret
Bunlar anlamıyor beni
Gittiğini sanıyorlar
Ama ben biliyorum ya gitmeyeceğini beni bırakmayacağını
Boş ver,be güzelim
Ben biliyorum ya kalbimde yaşadığını
Varsın,varsın onlar seni gitmiş sansın,
Varsın onlar seni ölmüş sansın...
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta