Kara Toprak Şiiri - Emrah Kurt

KARA TOPRAK
Çocukken az mı öptüm seni
Yüzüstü düşerdim üstüne
Dizlerim kanardı ağlardım
Her şeyi sana bağlardım

Sonra büyüdüm
Yürür oldum üzerinde
Ayakta durmayı ve kara sevdayı
Senden öğrendim

Fidanlar diktim elimle
Yemişler umar oldum senden
Anladım ki istenmezmiş
Hiçbirşey verilmeden

Yağmurlarla sulandığında
Ben de ıslandım o yağmurlarda
Hayata direnmek zorunda kaldığımda
Baktım sana ve çamurlaşmana
Ama ben senin gibi çamur olmadım

Ahdım olsun ki kara toprak
Hüzün türküleri yok bundan sonra
Bağıracağım özgürce bağrında
Ve sevda gülleri dikeceğim
Gelip geçen koklayacak

Dağların var hasret çektiren
Dağların var güldürmeyen
Ayrılıklar yaşatır durursun
Biz çaresiz insanlara
Hep salıverirsin bizi acılara
Herhalde yüzü bu yüzden kara
Emrah Kurt - 2000/Giresun