Kara Toprak Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Lisanın çok hangisini sayayım,
Dil içinde dilin var kara toprak.
Sana kan mı ten mi can mı diyeyim?
Seni tarif etmek zor kara toprak.

Ezelden ebede bitmez davasın,
İçtiğim su soluduğum havasın,
İflah olmaz dertlerime devasın,
Azmış yaralarım sar kara toprak.

Ana gibi şefkatlidir kucağın,
Canlılara vatan olmuş ocağın,
Bir cömert sofrası köşen bucağın,
Her nimetin ayrı nur kara toprak.

Bazı coşup bazı uslanışın var,
Dondan dona girip süslenişin var,
Kendi öz canından beslenişin var,
Hikmetin çözülmez sır kara toprak.

KURTOĞLU’MA ekmek sensin aş sensin,
Ömür sensin emek sensin iş sensin,
Ana baba evlat kardeş eş sensin,
Âşıklara “sadık yâr” kara toprak.

01-Temmuz–2000