Yorgan olur örtün senin
Karın kışta kara toprak.
Pamuk gibi külün senin
Solmaz rengin kara toprak.
İnişlisin, çıkışlısın
Bazen amansız kışlısın
İnsanoğlundan yaşlısın
Bilmem yaşın kara toprak.
İkimiz bir haşır, neşir
Yıllar geçse aynı sabır
İnsanlar seninle bir, bir
Öpüştüler kara toprak.
Geçit verirsin yollara
Nimet olursun kullara
Destan olmuşsun dillere
Gönüllere kara toprak.
Sen kokarsın bu ellerim
Sende bitmez emellerim
Bağrına batan bellerin
İniltisi kara toprak.
Nice yılar nice asır
Tam mı bilmem, yoksa küsur
Canlılar sende buluşur
Ömür boyu kara toprak.
Örtünürsün üstümüze
Sürülürsün yüzümüze
İlaç olup gözümüze
Deva verir kara toprak.
Kayıt Tarihi : 27.1.2010 10:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)