Kara Toprak Şiiri - Turan Civelek

Birgün gitmiştik düğüne, candan bir kardeşime.
O kardeşim gel dedi, bizi bastı can evine.
Buyur etti baş köşeye ve saatler geçti böylece.
Sıra gelmişti ki düğüne...
Tam oyun olacakken yağdı kurşunlar tepemize.
Vurdular can Emine’ yi düşmüştü o yere.
Ağlıyordu başında nikahlısı can kardeşim.
Ah Emine, can Emine seni verdik Rabbime...

Ve birden doğruldu, elin eline vurdu!
Dedi ki. Senin kanın yerde kalmaz can Eminem!

Ah Emine, ah Emine seni verdik kara yere.

Ağıtlar okundu, yuğlar yakıldı ve dendi ki:

Kara toprak can toprak Emine’ yi alan toprak,
Bağrından çıkıp da sana dönecek olanlara bir bak.
Kan bürümüş gözleri, nefret dolu yürekleri eritecek olan toprak;
Sevdanın gücü sensin, bereketin adı sensin,
Senin uğruna dökülür bunca akan kanlar,
Yine de senin rengin değişmez karadır, kara toprak.

Ayrılığı tattırdın benim can kardeşime,
Yarine yar kattırdın, aldın Emine’yi sinene,
Kara toprak can toprak nedir çektirdiğin bu çile,
Ah benim sevdiğim kara duvaklı toprak.

Dualar okundu. Emine kara toprağın bağrına kondu.
Ve...can kardeşim silahını taktı beline, bindi ak yeleli beygirine.

...

Ve haber geldi. Düşmüştü can kardeşim maphushaneye.
Vurmuştu vuranları, akıtmıştı kanlarını...

Kara toprak, can toprak cana doymayan toprak,
Ah benim sevdiğim kara duvaklı toprak....