Kara toprak alev aldı
Yandı içinde bedenim
Gümanım semâda kaldı
Sana duâ eden benim
Kara toprağı sel bastı
Kuruyan gözlerim doldu
Aklımı semâya astı
Düşüncelerim yok oldu
Kara toprak gibi çöktüm
Üzerinde sen de vardın
Yüreğimden seni döktüm
Kan gibi sen de karardın
kara toprakta bir güldün
Dikeni teninden acı
Bana sustun, ele güldün
Gamzelerin bende sancı
Kara toprağı ekmedim
Korktum sen bitersin diye
Bu âhı yâr, ben çekmedim
Sana nefsinden hediye
Kara toprak benim için
Gün gelende yerim yurdum
Ağlayanda için için
Tuzağı kendime kurdum
Kara toprak, kara toprak
Bu ne karanlık bir hâlmiş
Ne gül kaldı ne de yaprak
Hepsi Ayhan'da hayâlmiş
(İstanbul - 28,07,09)
Ayhan Yavuz AçıkgözKayıt Tarihi : 3.8.2009 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!