Kara toprak Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Yaranandan dünya fanidir fani,
Kara toprak almış kara bağrına.
Yaratan yaratmış kalanlar hani,
Kara toprak almış kara bağrına.

Düşünür bakarım kara toprağa,
Bakmamış zamana, bakmamış çağa,
Bakmamış azına, bakmamış çoğa,
Kara toprak almış kara bağrına.

Ne sırları gizler bu kara toprak,
Ne pislikler yutmuş, ama yüzü ak,
Gelenler bir bir gidiyor bir bak,
Kara toprak almış kara bağrına.

Ne kanlarla sulanmıştır üzeri,
Yalanları, eğrileri, düzleri,
Milyarları, milyonları, yüzleri,
Kara toprak almış kara bağrına.

Nice temiz sevgileri, aşkları,
Nice saray, kasırları, köşkleri,
Nice seni, beni, onu, başkayı,
Kara toprak almış kara bağrına.

Ne fikirler, ne kederler, dertleri,
Nice inat, nice kibar, sertleri,
Nice yaltak, nice namert, mertleri,
Kara toprak almış kara bağrına.

Nice hükümdarı, nice tahtları,
Nice hoş bahtları, kara bahtları,
Nice sadık olan, nice ahtları,
Kara toprak almış kara bağrına.

Ayırmamış, sultan, köle, hanları,
Suçlu, suçsuz, nice masum canları,
Tarihleri, anıları, anları,
Kara toprak almış kara bağrına.

Nice zengin, nice fakir, zalim yan yana,
Nice gaddar, nice cahil, alim yan yana,
Ömürle bir çizgi, ölüm yan yana,
Kara toprak almış kara bağrına.

Ne yürekler dertten yanmış kavrulmuş,
Ne umutlar uçmuş, kül tek savrulmuş,
Ne çınarlar kasırgasız devrilmiş,
Kara toprak almış kara bağrına.

Nice yanan şemler zamanla sönmüş,
Nice gül, çiçekler sararmış solmuş,
Bir gün derler AHISKALI da ölmüş,
Kara toprak almış kara bağrına