Kara Toprak Şiiri - Aydın Ahmet

Şu yalan dünyadan murat almadım
Kara toprak senden gayrı dostum yok
Sen gibi kimseden vefa bulmadım
Kara toprak senden gayri dostum yok

Gezdim de dünyayı ben bucak bucak
Kimseler açmadı sen gibi kucak
Ağustosun serin, zemherin sıcak
Kara toprak senden gayri dostum yok

Adam seçmez türlü meyve verirsin
Kaya iken zerre zerre erirsin
Yorgan gibi şu dünyayı bürürsün
Kara toprak senden gayri dostum yok

İlk bahar uyanır, güllerin açar
Kuşların böceğin üstünden uçar
Damarından akan suyundan içer
Kara toprak senden gayri dostum yok

Seni almak için kullar can atar
Oysa cümle mevta altında yatar
Ne küsersin ne de zerre kin tutar
Kara toprak senden gayri dostum yok

Sen de biter her nevadan çiçekler
Türlü ottan bal üretir böcekler
Beni annem gibi bir sen kucaklar
Kara toprak senden gayri dostum yok

Kazma ile yara açtım bağrına
Gücenmedin hiç gitmedi ağrına
Ne kanlar döküldü senin uğruna
Kara toprak senden gayri dostum yok

Yoktan var ederken Huda alemi
Senden halk eyledi fani Adem’i
Koynunda saklarsın türlü madeni
Kara toprak senden gayri dostum yok

Katreden bedene sendedir hüner
Ömrün yağı biter, kandili söner
Et kemik doğanlar hep sana döner
Kara toprak senden gayri dostum yok

İster eke ister genç olsun yaşı
Her insanın sonu bir mermer taşı
Dökülür üstüne üç beş gözyaşı
Kara toprak senden gayri dostum yok

Artık gayrısından beklemem vefa
Gelen en çok yüz yıl sürüyor sefa
Kimlere inanıp kandım kaç defa
Kara toprak senden gayrı dostum yok