Kara toprak Şiiri - Erhan Sa

Bugün senle olan fotograflarımızı gördüm
Bir kere daha puslandı gözlerim
Kirpiklerim ıslandı gözlerimden yaşlar aktı
Üzüldügüm sensizlik degil sana ayırdıgım zamandı

Aldım elime makası başladım fotoğrafları kesmeye
O kadar hiç olmuşsun ki bende
Keserken fotografları içimden geçmedi hiç bişey
Canım acımadı kalbim sızlamadı asla

Senin gibi sevmeyi bilmeyen birini nasıl almışım hayatıma
Yazık etmişim gençligime
Bir daha tövbe sevmem kimseyi böyle
İzin vermem hayatımı bir hiçe çevirmesine

Şimdi üzülmesi gereken sensin aslında
Çünkü bir daha kimse sevemeyecek seni böyle
Kimse deger vermeyecek sana benim gibi
Hakkettiğin gibi kendin gibi nankörlerle kıymet bilmeyenlerle geçecek beyhude hayatın

Ben umutlarımla yaşarken sen umutsuzca yok olacaksın
Ben aydınlıklarda yaşarken sen karanlıklarda yaşayacaksın
Ben yaşarken sen öleceksin
Ben yağan yagmur bile olsam mezarına değmeyeceğim

Şimdi sen kendini öldürdügünle kal
Ben hayatımı yaşamakla kalayım
İçimdeki mezardan sonra seni karatopraga koymak hiç üzmeyecek beni
Çünkü sen benim agzımdaki tükürük kadar bile degerli degilsin

Vurdugun hançerle ölmenin ne demek oldugunu
Anlamışsındır aslında ama artık çok geç
Vurdugun yerden vurulmanı dilememiştim
Ama yaşattıgını yaşamadan ölmeyecegini biliyordum
Hakettigini aldın artık zebanilere verirsin hesabını