Kara Toprak Şiiri - Cuma Ali Çetin

Verdiği karardan asla vazgeçmez...
İçime girersin der kara toprak.
Yaşlıyı, bebeği, gençleri seçmez...
Gelenlere demez er kara toprak.

Üstünden günahı soymak bilmeyen !
Ahirete bir şey koymak bilmeyen !
Tüm dünyayı yese doymak bilmeyen..
Gözünde bırakmaz fer kara toprak.

Gözden geçir hemen verdiğin pozu !
Dünyadayken paylaş nefsinle kozu !
Silkeler üstünden kirleri, tozu...
Bırakmaz bir leke, ger kara toprak.

Kapıyı habersiz çaldığın zaman,
Gel diyerek haber saldığın zaman,
Gün gelip misafir aldığın zaman...
Altımıza döşek ser kara toprak.

Üzerinde sıra sıra düzüldük,
Mü'miniz diye biz her dem üzüldük !
Aktık su misali sana süzüldük...
Senden de gelmesin şer kara toprak.

Beden değil olsun akıllar iri.
Buna hazır bekler akıllı biri.
HAK gönderdiğinde Münker Nekiri...
Boşandırır tenden ter kara toprak.

Cumali şu delik sala güvenme !
Tuttuğun sararmış dala güvenme !
Güce, kuvvetine, mala güvenme...
Senide mutlaka yer kara toprak.