Kara Toprak Şiiri - Senem Aygül

Sessiz sakin,dilsizdir bağrın, anlatamazsın
Kucağında barınır hasret,özlem, ayrılık
Açtın mı ağzını doymazsın, bilmezsin yedin
Ayırır seveni, yok imanı,büyük karnı
*
Adın toprak, rengin toprak, sevgin kara toprak
Alemde doymadan yuttuğun canlılara bak
Açar bağrını,kapar seveni,vermez geri
Aldığını vermez geri,özletir seveni
*
Birikince dertler arar huzur ve sükünat
Sende Leyla ile Mecnun Şirin ile Ferhat
Unutulmaz aşkların yaşar sende son durak
Umut yoktur bağrında yatan yatana artık
*
Kimler geldi kimler geçti ömür kervanından
Hancı olup seveni alır bıkmadan handan
Büyük karnın varmış dolar kötüye kıymadan
Koca sığınaksın ölümlere meydan olan
*
Sığınak oldun ebediyete baki kaldın
İnsanoğlu gibi değilsin kana kan içen
Aldıkların geri dönmez tükenir umutlar
inan doyduğunu bilmezsin kalubeladan
*
Adın kara toprak için dolu dolu yaprak
Ömre ömür katan canlıya ana kucağı
Zulüm etmezsin insanlara bağrın yanıktır
İnsandan insana cansın bize son duraksın
*
Anasın kolların kapanmayan kucak bize
Çiçek,böcek,insan,hayvanın evi barkısın
Cennet sonu,dönüşü olmayan son duraksın
Hepimize bağrını açan kara topraksın

Sevene inat sevda söndüren kara toprak
Kötüye meydan ocakları söndüren toprak
Sevdiklerimi ayıran derde salan toprak
Son duraksın hasreti yaşatan kara toprak....

Düzeltme:21 Mayıs 2021 Almanya

(Hece vezni)