Kara Sürmeli Kara Efendi

Sen hüznün kara tahtına oturmuş kara sürmeli kara efendi
Ben tahtın oturtulduğu yerde boğulmuş sürmesiz kara
Bu bana ilk dokunuşun
Ellerin sıcak, kuru, tuttum
İşte yüreğinin davetiyesi, sonsuz alan içinde sonsuz kumdan çöl atlası
Kadınlarla erkekler dans etmiş rüzgarın sesine
Eşsiz eğlenceler dizilmiş tüm geceye, öleceklerini bile bile
Çekişinle elini açılmış yanıtlar, kapanmış gökle, gök bile
Kimlerden söz ediyoruz burada
Yılanlar sarmış hep boyunlarını, akrepler tabanlarından sokmuş
Bütün etin çürümesi hayli sürmüş sanırsın
Yerlere dağılmış koca kafatasları, boyanmış öyle renklere ki
Doğayı baştan tanıtır yokluğunun varlığıyla
İniltiler yükselir
Çok yükselir, daha da yükselir
Sessizlik çökmez, yükselmeyi sürdürür
Perde bürürsün kulakları sonra
Boyunlara keskin gözlerin düşsün
Kana diş
Elin şimdi çekilmiş, geride kalan yaşananlar kuşkulara bezenmiş
Yanaklarından ölü hayvan yağları akmış

Ellerin soğuk
Yükler dolusu düş gücü var her hareketinde
Sen işte, gizin gölgesinde beklemiş kara sürmeli kara efendi
Ben gölgenin düştüğü yerde ezilmiş sürmesiz kara
Bunu istemedin, yalnızca varsın
En azından basitçe, görülürce, tutulurca
Böyle, hep kalsın kararlar içinde
İçim mut dolu çünkü varsın
Böyle dur
Böyle olsun istedim