upuzun bir yol yürüdük
ölebilirdik, öyle gerçeküstüydük
ve öyle gerçektik ki
ateş bizi yakardı
yel vururdu, su boğar deprem yıkardı
ölebilirdik tek bir an içinde
öyle gerçektik
upuzun bir yolu teptik
bir düzlemsiz yürüyüş bu karanlık ellerde
birdenbire düştük ana rahmine
birdenbire çığladık ilk solukla
çok uzaklardan geldik, çok uzaklardan
dostumuzdu börtü böcek, gökyüzü,
sesimiz uzanırdı upuzun vadilerde
upuzun bir hasrettik
kalktık geldik bu kente
sabah, ayaz ve ezan
hüzün olduk susadurduk bu çorak sokaklarda
kapalı kutular kapalı kapıların ardında
sesimizin yankısı
sınırlanmıştır
1985, Yenimahalle, Ankara
Haldun ÇağlayanKayıt Tarihi : 18.3.2007 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kara Şiirler 'Başka' bölümündeki diğer şiirler gibi bu şiir de oldukça eski tarihli bir şiir. Bu bölümdeki şiirler sonradan Ölü Doğmuş Şiirler ve Şehirler adlı kitaplarda tematik, bölümsel ya da bütünsel olarak kullanılmıştır.
TÜM YORUMLAR (1)