Kara Şiirler- Aşka- Acaip Yalnızız

Ah, acaip yalnızız!

Bir başkasının elini tutarken, yüzüne bakarken
Tuttuğum el seninki, gözlerime aşkla bakan bir çift göz
Senin gözlerin
Bütün bir gece öptüğün dudak, soluduğun nefes, gördüğün düş
Benim. Hep benim, külli ben’im.

Bütün seslerinde bütün aşk şarkılarının Tanrı’nın
Senin sesini duymak, en kavgacı tonunu bile
Özlemek sesinin…
Bütün kitaplarda, sözlerde, sözcüklerde, sözlüklerde
Sana rastlamak, seni aramak ve küçücük sohbetini
Ölesiye özlemek…ve merak etmek
Akibetini

Ah, acaip yalnızız!
Ben sensiz acaip yalnızım
Sen bensiz
Acaip
Yalnız.

Ölü doğmuş üç oğlumun rahmi rahmanı olan rahmini
Merakla, deli gibi kıskanarak başka ellerden
Özlemek tenini…
Geceyarıları uykulardan uyanıp, daha sıkı sarılmak,
Yanımda yatan ılık su bedenine

Şehirlerde, mekanlarda hep seni aramak
Sonsuza dek tadını yitirmesi hayatın
Anlamını yitirmesi telefonların
Anlamını yitirmesi kadınların, dostların
Anlamını yitirmesi kıyıların, aşkların

Ah, acaip yalnızız!
Ben sensiz acaip yalnızım
Ben sensiz
Acaip
Yalnız.