Kara Şiir Şiiri - Galip Karabatak

İşte o gün adamlığımdan utandım
Elllerim günahtı, gözlerim günah, kulaklarım...
Sanki bir buzun ateşe düştüğü andım
İçimde buharımı sonsuza saklarım

Meyletmek kahpeye, gülünü bırakıp ta
Gülün suçu mudur, kahpenin mi benim mi!
Sanki buharında tüten pis bir çaydanlıkta
Demlendi aşkın çayında günahımın o son demi

İçerimde karmakarışık bir dünya
Yazık dedirten duygular şaha kalkmış
Aldığım tarifsiz bir zevkti oysa
Bilemedim zehrim hep içime akmış

Bilmem pişmanlık fayda edermi bana
Olan olmuş giden gitmiş dersin bilirim
Ayrılık koymaz da bukadar adama
Keşke karalanmasaydı bu şiirim...