Kara Sevdayı Şiiri - İsmet Bozkurt

Kara Sevdayı

Bembeyaz lütuftur masmavi Hazar
Çekmeyen ne bilir kara sevdayı
İnsandır can bilir göğsüne yazar
Düşmeyen anlamaz dara sevdayı.

Eğilse gönlünden düşecek sanar
Ser de buram buram bir özlem yanar
Ümit ak güvercin kanadı kanar
Alem duysa ağlar yara sevdayı.

Bir an olur seni bağrına basar
Gün gelir hasretin ipini keser
Batıdan doğuya serin yel eser
Nemrut olsa atmaz nar’a sevdayı.

İçine düşünce bir tatlı hüzün
Geçtiğin bu yolda kaybolmaz izin
Döndürmez hiç bir renk solsa da güzün
Kızıla, siyaha, mor’a sevdayı.

Mukaddes vergidir en güzel mânâ
Bağrına bastığın soylu bir ana
İçinden volkanı salsan cihana
Yakarak dağlarsın çıra sevdayı.

Ayaz gecelerde nöbet tutturur
Dört kitap üstüne yemin ettirir
Dilsiz Kalem der ki servet sattırır
Koyarak üflersin sur’a sevdayı.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)