Kara Sevdalım Şiiri - Cemil Çete

Gitmiştin, kara sevdalı yiğit bakmadan ardına.
Bir şiir de sen yazacaktın kızıl gül dalına.

Yeryüzü coğrafyası kalbindeki mimariyle şekillenecek.
Dünyanın alnındaki bu kara yazı, lisânınla silinecek.

Varlığın, sonsuzu kucaklayan merhametli bir eli gibi.
Dönüp dolaştın kıtalarda tıpkı bir deli(!) gibi.

Ufku karartan bulutları gözlerden çekmek için,
Koştun kara sevdalım halka, Hak rızası için.

Bir nilüfer büyüterek sancılar içinde yüreğinde.
Daima O’nun adı şekillenirdi dilinde, kalbinde.

Unutmadan maziyi, müstakbeli hep temaşa et.
O nurlu pencerenden yeşerttiğin gülleri seyret.

Giderken son yolcu gibi elinde eski bir bavulla,
Şanlı tarihini, ecdadını, lisân-ı hâl ile hatırla.

Kara sevdalım adını bilmediğin binlerce kilometrelere,
Rüzgârlar gibi savruldun şehirlere, ülkelere.