Kara sevdalı Deli. Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Herkes bana bakıyor,
Bende herkese bakıyorum,
Ve boşluğa doğru,
Tekmeler atıyorum.
Gülüyor insanlar bana,
Bense öfkemi sallıyorum,
Her tekmeyle sokakta.

Ölüm haberini duyunca,
Öyle bir öfke kapladı ki,
Yüreğim duracaktı sanki.
Çıktım sokaklara o halde,
Önüme ne geldiyse,
Başladım tekmelemeye,
O yüzden bakıyor insanlar,
Ve gülüyorlar bana.

Sokağın köşesinde,
Sabah simidi satan adam,
Neden tekmeliyorsun boşluğu?
Diye sorunca bana?
Senin ölüm haberini söyledim.
Senden kalan ve sensiz,
Yaşadığım yıllarımı,
Sana olan özlemimi,
Sen olmadan geçecek günleri,
Ve senden kalan acı dolu,
Hatıraları tekmelediğimi söyledim,
Köşedeki simit satan adama.

O da güldü bana.
Uzaklaşırken yanından,
Deli mi ne?
Diye söyendi ardımdan.

Sahi:
Delirdim mi acaba?
Böyle sokaklarda,
Boşluğu tekmeleyen,
Bu adama,bana,
Bu şehrin,
Kara sevdalı delisi,
Demezler mi?