Kara sevdalı bulut Şiiri - Hüseyin Demircan

gün boyu tüketir belki bol av et
kimbilir sevgilim nerdesin şimdi
etmiyor isen de şahsımı davet
benim için pilav zerdesin şimdi

ayrıldım askerde çürük refize
sonrada çıktı ad deli nafize
kısmen bile olsa silik hafıza
mazide karanlık perdesin şimdi

hasretin yaradır bağrımda kanar
insan eski dostu yad edip anar
hani varmı soban nar gibi yanar
odandır sımsıcak terdesin şimdi

dilerim ki sende ben gibi yanma
bu gönül o buse unutur sanma
belkide istemez şu zihnin anma
eski defterleri dürdesin şimdi

düşünürüm seni kederli mahsun
aklımda son kalan gül yüzü mahsın
bir melek olmuştur belkide şahsın
bekliyor bahçesi firdesin şimdi

alel acel imam nikah yapalı
zevcin oldu belki eli sopalı
bir gözün şişmiştir bir göz kapalı
evlilik sefanı sürdesin şimdi

aşkım ileri yaş muzdarip bizler
yattın romatizma olduda dizler
gün boyu izdivaç porogram izler
gözleri uykuya bürdesin şimdi

saçın mısır püskül misali dallı
aralık dudağın petekli ballı
hayalim açıyor sarılı allı
şöyle çiçek gibi türdesin şimdi

gezinirim bazı çevresi civar
tahmin yürüterek ey sevgili yar
yanında kocandır o zibidi var
bir uludağ gibi yerdesin şimdi

bir rüzgar yeterdi itti itecek
sana olan kara sevdam bitecek
üstünde dumanla buhar tütecek
isteyen kalbini ver desin şimdi..