Kara Sevdalı Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bir gün biliyorum
Sensizlik çalacak kapımı.
Bil ki o zaman küseceğim güneşe.
Bil ki baharı unutacak gönlüm
Mesken tutacak kara kış ömrüme.
Yalnızlık vuracak damgasını
Yaşadığım her yere...

Beni gösterecek sokaktan geçen çocuklar
Diyecekler işte bu adam karasevdalı
Kapattı kendini yalnızlığa
Adım atmıyor sokağa...
Karışmış saçı sakalı birbirine
Vah zavallı delirmiş aşkından
Yazık olmuş daha da çok gençmiş diyecekler...

Yüreğim atmayacak sensizliğe.
Ayazlar yaşayacak bedenim
Mesken tutacak yalnızlığım.
Kuruyacak gözlerimden akacak yaşlar,
Buz tutacak yaşadığım yer,
Karlar yağacak üzerine...

Rüzgar esmeyecek sensizliğe
Yıldızlar doğmayacak geceye
Güneş küsecek güne, doğmayacak yarınıma...
Zaman kaybolacak yarınlardan
Günler karışacak birbirine...
Heyelanlar yaşayacak gönlüm
Toprak altında kaybolacak
Bu yaşamdan silinecek izim.

Yazacaklar mezar taşıma,
Kara sevdalıydı, aşkından öldü zavallı...