Kara sevda sonsuz Şiiri - Hakan Özüçelenk

Bu nasıl oldu anlamadım.
Bana ne yaptın sana bağlandım?
İlk önce kısa bir göz göze gelme.
Daha sonra attın kalbime çelme.

Aslında ben senin güzelliğine hayrandım.
Hep okul yolunda seninle karşılaştım.
Bu beğeni meğer karşılıklı anladım.
Ama nasıl ne yaptın da beni avladın?

Aşkı yavaş yavaş gözlerimden içime attın.
Sonra durmadan küllenmiş ateşe ateş kattın.
O gün yanımdan geçerken bir bakış baktın.
Bunu bana nasıl yaptın? aklımı aldın.

Çok güzel bir kızın ilgisi mutlu etti.
Onun sadece gülümsemesi bile yetti.
Her geçen gün sana aşkım bilendi.
Ve gün oldu bu seven aşk dilendi.

Bana yaşattığın bu sevda için minnettarım.
Senden aşkın en güzel mesajlarını aldım.
Beni sevdiğin için hep gururlandım.
Geç kalıp seni kaybettiğim için hep yandım.

Şimdi o aşkı yaşadığımız yerler, bana kutsal.
İstanbul Fatih sokakları şahit ve üzgün.
Böyle bitemezdi, bu olmamalıydı, çok yazık.
Arzular adresine gitmeliydi, karşılıksız değildi.

Anlamıyorum bunu nasıl bana yaptın?
Sen içimde tutku, ruhumda ayrı bir ruh.
Meğer bana yaşattığın kara sevda sonsuz.
Şimdi yapamıyor bu gönül artık onsuz.