beyaz mendil armağanım benim için işler misin
gidiyorum bu diyardan gitme kal der misin
kanat çırpıyor serçe ufka dikmiş gözlerini
yâda küsmüş hazin kaçışı sökmüş pençelerini
gri bulutlar dağılır lacivert gökyüzünde
dara düşmüş göğsüyle indiriyor darbelerini
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
